Повозрасните љубители на ракометот сигурно се сеќаваат на името на Олга Евчеренко Бујанова. Некогашната руска и македонска репрезентативка ретко даваше интервјуа и изјави, “зборуваше” само на теренот. Остана препознатлива ов Македонија по нејзините голови од место и беше меѓу главните актери на натпреварите против Ференцварош во финалето на Лигата на шампионите пред 17 години. Таа по долги години проговори за рускиот “Брз Центар” за успесите со Кометал, со македонската репрезентација, за камбекот во Русија…

“Освојувањето на Лигата на шампионите со Кометал Ѓорче Петров ми е еден од најдрагите спомени, а меѓу другите и првата победа со мојот прв клуб Ротор во елитната конкуренција. Од финансиска гледна точка ми беше поубаво во Македонија. Но во Русија секако беше поинтересно и потешко. На клупско ниво во Македонија, Кометал немаше конкуренција, беше тешко да растеме во спортска смисла. На натпреварите беше исто како на тренинзи”, вели Бујанова.

Таа жали што не настапила за руската репрезентација на Олимписките игри во Пекинг, и дека Олимпијадата ќе и остане само сон.

“Процесот за добивање македонско држвјанство веќе беше започнат, па иако Трефилов ме побара за да се вратам во репрезентација, не отидов и потоа тој никогаш не ми се јави. Мислев дека има смена на генерации и дека нема да бидам полезна за руската селекција. Со Македонија, пак играв на Светското првенство во Русија во 2007 година”, вели луцидниот среден бек.

Бујанова кога дошла за првпат во нашта држава била изненадена од љубовта на навивачите кон ракометот.

“Бев изненадена од љубовта на навивачите кон тимот, воопшто за нашата игра. Отворени, гостопримливи луѓе. Во Кометала веќе се собраа искусни играчи, пред кои имаше специфична цел, да стигне до врвот. Тимот имаше многу руски интернационалки, така што немаше проблеми со комуникацијата. На теренот комунициравме главно на руски, во секојдневниот живот – на македонски. Јазикот го научив брзо и лесно. Дури и сега многу се сеќавам, иако во секојдневниот живот повеќе не го користам”, продолжува Бујанова.

Но по распадот на Кометал, пред Бујанова имало две опции, да остане во Македонија и да продолжи со живот надвор од ракометните терени или да се врати во Русија и да игра уште.

“Кога дојде време да ја испратам мојата ќерка во училиште, пред нашето семејство имаше избор – каде треба да почне да студира? Ние имавме тенденција да се вратиме во нашата татковина. Имав работа и државјанство во Македонија, но мојот сопруг не. Таму и за Македонците, немаше работа тогаш, а не пак за странци. Таа сезона Кометал безуспешно играше во Лигата на шампионите, а клубот одлучи рано да ги прекине договорите со играчите. Во април 2006 година се вративме во Волгоград, а јас ја завршив сезоната како дел од Динамо и освоив сребрен медал во руското првенство – во финалето што го загубивме од Лада, а таа есен ќерка ми тргна на училиште. Не беше комплицирано да се вратиме дома. По таа година, играв уште три и ја завршив кариерата. Кога имаш над триесет години, не можеш да останеш на возраст од осумнаесет години. Но не завршив, бидејќи имаше многу млади и силни. Причините се различни: здравјето не беше она што беше порано и неопходно беше да се размислува за децата. Едно дете е доволно, но сепак сакав да има повеќе деца и да се посветам на семејството”, вели Бујанова.

Таа сега е надвор од ракометните терени, но понекогаш ги гледа натпреварите на нејзиниот Динамо Волгоград на домашен терен.

“Само сум во ракометот само како навивач. Понекогаш одам на натпреварите на Динамо, но најчесто гледам на ТВ. И сѐ уште сонувам дека ќе одам на натпревар, но сум ја заборавила мојата спортска униформа или пасош. Се будам во ладна пот”, низ смеа раскажува Бујанова.

Неретко по завршувањето на играчките кариери, ракометарите или ракометарки се пробуваат и во тренерските води.

“Поголемиот дел од мојот живот е поврзан со ракометот. Гледам ракомет како поранешен играч, забележувам многу детали што не се многу впечатливи за обичниот гледач. Јас имам диплома за тренер од Волгоградската академија за физичка култура. Можеби за една или две години ќе се обидам да направам нешто во ракометот”, завршува Бујанова.